Η κλήση

βαδίζω γονατιστός

πάνω στα θρυμματισμένα μάρμαρα
κτερίσματα ενός θρυμματισμένου κόσμου που
ξέχασε τη γέννα του και νοσταλγεί τον θάνατό του
τα βήματά μου ματωμένα ίχνη παρουσίας
στα μαγεμένα δάση φανερώνονται οι νεκροί μου
φυτρώνουν πλάι στις βελανιδιές χαμογελώντας
και με τον Ζέφυρο καλπάζουν στους λειμώνες
νάρκισσοι κρίνα και ιέρειες ανεμώνες
μας οδηγούν ψηλά στις μυστικές πηγές
όπου τής Λήθης υποτακτικός ο Χρόνος κάποτε
αναθαρρεύει παίρνει ένα τόσο δα σποράκι δυόσμο
και ξεδιπλώνει έναν ολάκερο καινούργιο Κόσμο
εκεί με προσκαλούν οι νεκροί μου με θούριους
που αντηχούν στην απόκοσμη βοή τών πηγών
τραγουδώντας απ’ τις ανθισμένες καμπανούλες
και τις σάλπιγγες τών ελαφιών με καλούν
μεσ’ από αφρόντιστα μνήματα
με τα καντήλια τής παπαρούνας
είναι καιρός σαλπίζουν τώρα είναι καιρός
οι παιώνιες οι οξιές τα ελάφια
τα ζουμπούλια τών προμαχώνων
ν’ ανοίξουμε περάσματα μες στο σκοτάδι
με πύρινους δρεπανηφόρους δεκαπεντασύλλαβους
βλέπω τώρα το Φως να στροβιλίζεται στον άνεμο
σαν χαρταετός στην άκρη μιας χρυσής καλούμπας
και όσο δύναμαι μαζεύω μη μου φύγει
απολιθωμένο δελφίνι ο βράχος τής σποράς μου
ν’ ανοίξουμε περάσματα μες στο σκοτάδι
μες στο γαλάζιο τού Φωτός τών δακρύων
τών σπαραγμών τής ελπίδας τού φθόνου
ν’ ανοίξουμε περάσματα μες στο σκοτάδι
μες στο γαλάζιο τών Ποιητών τού χάους τής Ευκολίας
τών συμποσίων τών παρελάσεων τής Ευλογίας
ν’ ανοίξουμε περάσματα μες στο σκοτάδι
μες στο γαλάζιο τών συναμφότερων τής χαρμολύπης
τών γενναίων τών ειδώλων τής αφασίας
περάσματα περάσματα περάσματα
μες στο γαλάζιο τών μαρμάρων τών ευκλεών σκύρων
τού σκυροδέματος τής κωμωδίας τής τραγωδίας
τών κωμικοτραγικών ηγεμόνων τής δόξας τών σκιών
τών Ζωγράφων τής αγένειας τής αλαζονείας
τής υπερβολής τών Μαστόρων τών Φιλοσόφων
τής ευτέλειας τής ευθιξίας τής ευψυχίας τής ευφορίας
τής θείας τρέλας μας που αλωνίζει την Οικουμένη
απολιθωμένο δελφίνι ο βράχος τής σποράς μου
μες στις σπηλιές του λείψανα και ζωοδότρες φλέβες
τού κόσμου θεία μετάληψη εις τους αιώνας τών αιώνων
 
 
 
Αυτοπυρπόληση
Αυτοπροσωπογραφία 1
Γιατί γράφω
Ρ1
Πόσο ζηλεύω εκείνη την βροχή
Ρ 54 – μνήμη Ντύλαν Τόμας 
Η εκδίκηση τών θεών (σε κάπα μινόρε)
Ήχος πρώτος
Ματαιόπονος ορειβάτης 
Μιας ανάσας ταξίδι
Οι κοριοί -  εις μνήμην Μπέρτολτ Μπρεχτ 
Ύστατη χάρη
Τού χαλασμού
Γενιά τού Νοέμβρη
Πτώχευση
Ο θρίαμβος τής Αλήθειας
Πολεμάω 
Ακοίμητη καντήλα του Κορνήλιου
Ελεύθερη πτώση
Το σταυροδρόμι
Όταν έρθει ο καιρός σου
Ελευθερία επιλογών - Freedom of choice
Το χάσμα
Γιατί γράφω 2
Κατανοήστε πρώτα 1
Ταπεινή μου γραφίδα
Της Λογοτεχνίας καταδρομείς
Κατανοήστε πρώτα 2
Μιμήματα
Ποίηση ΙΙ 
σοφότεροι δηλαδή ελεύθεροι
Ο φύλακας των διοδίων
17 Νοέμβρη – τα προεόρτια 
Μέτρησα τὶς χαρές μου
Άσκηση 2η  -  Ο μοναχικός αστροναύτης
Ο ακροβάτης  
Κατανοήστε πρώτα 3
Κοντάκιο
Φερέπολις
Απογύμνωση
Πόλη - εις μνήμην Τσαρλς Μπουκόφσκι 
Έρωτα Ιδέα 
Του λόγου πολυμέσα - εις μνήμην Ντύλαν Τόμας  
Τα νέα τείχη – εις μνήμην Κ.Π.Καβάφη
Ύψος
Η χαρὰ τής αυγής αναβάλλεται 
Παρείσακτος
Κατανοήστε πρώτα 4
Όνειρο V  ( στη Σπηλιά τού Δράκου )
Οι ποιητές δεν πεθαίνουν
Πεφταστέρια ποιήματα
Ρανίδες ύδατος κι αίματος
Ασήμωσα την ψυχή μου
Εν τοις ελαχίστοις
Μνήμη Μνημονιάδος
Πιετά - εις μνήμην Μιχαήλ Αγγέλου 
Εύξεινος Πόντος
Άσκηση 7η – Ονειρώδης πολέμαρχος
1  Εμείς οι αδέσποτοι
Του 21ου αιώνα  1
Φυσαλίδα
Πέντε Δεκέμβρη 
Οσονούπω
Ίδε ο Άνθρωπος
Οι Αδέσποτοι
Όνειρο IV
Όνειρο ΙΙ
Θαρρώ, και να με συμπαθάτε
Εταιρισμός 
Παρακοιμώμενος
Το δώρο                  
Εις μνήμην απόντων ποιητών
Ονειροκάθαρση
Βίτσι Ι
Συμβασιλεύουσα Πόλις
Ποίηση ΙΙΙ 
Των «πρωτοπόρων» 
Θεά του Γράμμου
Κατανοήστε πρώτα 5
Αλατόμητον Όρος 
Η μαγεία τού 9 
Κατανοήστε πρώτα 6
Έλα στ’όνειρό μου 
Κατανοήστε πρώτα 7
Τρισδιάστατη διήγηση (χωρίς τελεία)
Αφι-ερωμένη ερωμένη
Έγινα
Χωρίς προοπτική
Όνειρο ΙΙΙ
Χρόνος σφετεριστής
Ελευθερία – το τίμημα
Βιτσι ΙΙ
Άσκηση 9η- η νέα αποδημία
Tα παιδιά τού Ρήγα
Χαϊκού 17Β
Οι δρόμοι
 Αρχόντισσα των ρολογιών
Η μαύρη τρύπα
Στον λεμονόκηπο τών αστεριών
Γάμος