Φερέπολις

(άσκηση ιαμβικού δεκαπεντασύλλαβου)

Τις είδαμ΄ όλοι τις Σκιές να κρύβουν τ΄ακρογιάλι,
σαν να καρφώθηκ΄ έλατου κορμός στο μάτι τού Ήλιου,
όταν ο Κύκλωπας τυφλός κεντούσε αστροπελέκια.

Ο πιο δειλός τις πρόδωσε : «προσέξτε είναι Σειρήνες»
και πέταξε και κρύφτηκε στο πιο ψηλό κατάρτι.
Οι ερέτες κρύψαν βιαστικά τις δανεικές δαντέλλες.

Κάποιοι πως ξαναγύρισαν είπαν παλιές αγάπες.

Λίγοι συμμάζεψαν φωτιές να γιατρευτεί ο Ήλιος.

Στάχτη τριγύρω τα στερνά κειμήλια τής γενιάς μου
και παραμάνες θηλασμού με τα βυζιά ως την άμμο.
Βυζάξτε ρίζες νηστικές, θεμέλια βυζάξτε.

Οι ρίζες φεγγοβόλησαν και σφίξαν τα θεμέλια.

Νύφες ντυμένες στα λευκά τα κύματα χορεύαν.

Σαν ξεθαρέψανε δυό τρείς με δύναμη αλαλάξαν:
« Άδικα που κοπιάσατε βρε μάγισσες καημένες,
στης μαύρης τέφρας τις σπηλιές δεν δένει το κακό σας
γιατί ο τυφλός ο Κύκλωπας τα μάγια τα ξορκίζει ».

Και ΄κείνες χαμογέλασαν με τη στερνή μιλιά τους:
«λάμιες κακές δεν είμαστε ούτε σαλές Σειρήνες,
είμαστε χήρες καψερές ντυμένες μαύρο πόνο».
Και με το κύμα φύγανε και με το κύμα πάνε.

Καημός δεν παραπάτησε ξανά στο περιγιάλι.

Χρυσίζουν κάθε δειλινό οι έρωτες στην άμμο.

Προστάτιδα μονάκριβη μάς χάρισεν η Θάλεια, *
ο Πίνδαρος Φερέπολιν τη βάφτισε την κόρη
που μας φυλάει απ΄το κακό, την αγαθή μας Τύχη.


* Θάλεια :- Μούσα προστάτιδα της βουκολικής ποίησης. 
Κατά Πίνδαρον, Φερέπολις ή Τύχη ονομάζονταν η προστάτιδα των πόλεων. 
Θεωρούνταν κόρη τού Δία . 
Κάθε πόλη παρίστανε σε αγάλματα ή σε νομίσματα τη δική της Τύχη, 
πούχε ως κορώνα στα μαλλιά της tα τείχη τής πόλης.


Απογύμνωση
Πόλη - εις μνήμην Τσαρλς Μπουκόφσκι 
Έρωτα Ιδέα 
Του λόγου πολυμέσα - εις μνήμην Ντύλαν Τόμας  
Τα νέα τείχη – εις μνήμην Κ.Π.Καβάφη
Ύψος
Η χαρὰ τής αυγής αναβάλλεται 
Παρείσακτος
Συλλήβδην 
Κατανοήστε πρώτα 4
Όνειρο V  ( στη Σπηλιά τού Δράκου )
Οι ποιητές δεν πεθαίνουν
Πεφταστέρια ποιήματα
Ρανίδες ύδατος κι αίματος
Ασήμωσα την ψυχή μου
Εν τοις ελαχίστοις
Μνήμη Μνημονιάδος
Πιετά - εις μνήμην Μιχαήλ Αγγέλου 
Εύξεινος Πόντος
Άσκηση 7η – Ονειρώδης πολέμαρχος
1  Εμείς οι αδέσποτοι
Του 21ου αιώνα  1
Φυσαλίδα
Πέντε Δεκέμβρη 
Οσονούπω
Ίδε ο Άνθρωπος
Οι Αδέσποτοι
Όνειρο IV
Όνειρο ΙΙ
Θαρρώ, και να με συμπαθάτε
Εταιρισμός 
Παρακοιμώμενος
Το δώρο                  
Εις μνήμην απόντων ποιητών
Ονειροκάθαρση
Βίτσι Ι
Συμβασιλεύουσα Πόλις
Ποίηση ΙΙΙ 
Των «πρωτοπόρων» 
Θεά του Γράμμου
Κατανοήστε πρώτα 5
Ελεύθερη Πτώση
Αλατόμητον Όρος 
Η μαγεία τού 9 
Κατανοήστε πρώτα 6
Έλα στ’όνειρό μου 
Κατανοήστε πρώτα 7
Για ένα «πρέπει»
Τρισδιάστατη διήγηση (χωρίς τελεία)
Αφι-ερωμένη ερωμένη
Έγινα
Χωρίς προοπτική
Αιτιοκρατία 
Όνειρο ΙΙΙ
Χρόνος σφετεριστής
Ελευθερία – το τίμημα
Βιτσι ΙΙ
Άσκηση 9η- η νέα αποδημία
Tα παιδιά τού Ρήγα
Χαϊκού 17Β
Οι δρόμοι
Άρχοντας τών ρολογιών