Έγνοια
βασανιστική
μην γονατίσω στις τραχιές τις ανηφόρες.
Να μείνω ορθός στο προσκλητήριο τών γονυπετών.
Ερημοκκλήσια ισοκρατούσαν στις κορφές,
μνήμες διάσπαρτες αρχαίας πατρίδας
που χάθηκε ηδονικά στα ζάρια
σ’ ένα χρηματιστήριο αξιών για πάντα.
Μέτρησα τις χαρές μου στο χρυσάφι τής οξιάς,
στα ματωμένα κράνα το Φθινόπωρο, εκεί
ανάμεσα στα βράχια και τα δέντρα λιγοστά, εκεί
με τα λευκά περιστέρια στις αμμούδες τού Ιούλη,
θυσία στα λιόδεντρα
και στην κλαίουσα Πεύκη τής Σιθωνίας.
Μέτρησα τις χαρές μου στα χαράγματα
τού χείλους ενός αγγείου,
με τα φτωχά κτερίσματα
τών Θησαυρών στον ομφαλό τής Γης,
όταν τα όστρακα ξεχείλιζαν στο χορτασμένο χώμα,
κάτω από ένα λαίμαργο φως
που λαμπάδιαζε τις φλέβες τού γρανίτη.
Μέτρησα τις χαρές μου στις μυστικές αγρυπνίες,
σε κατακόμβες εραστών -
μελόκερα που ξοδεμένα στάζαν μέλι,
σταγόνα τη σταγόνα, σαν νά’θελαν
ν΄αποθεώσουν με το κεχριμπάρι
βραδινούς έρωτες την αυγή ξεχασμένους.
μην γονατίσω στις τραχιές τις ανηφόρες.
Να μείνω ορθός στο προσκλητήριο τών γονυπετών.
Ερημοκκλήσια ισοκρατούσαν στις κορφές,
μνήμες διάσπαρτες αρχαίας πατρίδας
που χάθηκε ηδονικά στα ζάρια
σ’ ένα χρηματιστήριο αξιών για πάντα.
Μέτρησα τις χαρές μου στο χρυσάφι τής οξιάς,
στα ματωμένα κράνα το Φθινόπωρο, εκεί
ανάμεσα στα βράχια και τα δέντρα λιγοστά, εκεί
με τα λευκά περιστέρια στις αμμούδες τού Ιούλη,
θυσία στα λιόδεντρα
και στην κλαίουσα Πεύκη τής Σιθωνίας.
Μέτρησα τις χαρές μου στα χαράγματα
τού χείλους ενός αγγείου,
με τα φτωχά κτερίσματα
τών Θησαυρών στον ομφαλό τής Γης,
όταν τα όστρακα ξεχείλιζαν στο χορτασμένο χώμα,
κάτω από ένα λαίμαργο φως
που λαμπάδιαζε τις φλέβες τού γρανίτη.
Μέτρησα τις χαρές μου στις μυστικές αγρυπνίες,
σε κατακόμβες εραστών -
μελόκερα που ξοδεμένα στάζαν μέλι,
σταγόνα τη σταγόνα, σαν νά’θελαν
ν΄αποθεώσουν με το κεχριμπάρι
βραδινούς έρωτες την αυγή ξεχασμένους.
Κανένα πρωινό δεν συγχωρεί τον έρωτα της νύχτας.
Αντάμωσα κι έσμιξα με τους πειρατές,
μ’
όλα τα πάθη τής ανταρσίας,
στο περίκλειστο πέλαγος παίζοντας
με τις αντοχές μου, αψύς, ανυπότακτος,
ανεπίδεχτος δοκιμασμένων συνταγών,
παρμένος απ’τη ζάλη τού μυαλού την κοσμογονική.
στο περίκλειστο πέλαγος παίζοντας
με τις αντοχές μου, αψύς, ανυπότακτος,
ανεπίδεχτος δοκιμασμένων συνταγών,
παρμένος απ’τη ζάλη τού μυαλού την κοσμογονική.
Μέτρησα
τις χαρές μου ζάλη κοσμογονική με την
δική σου ανάσα, με την δική σου ορμή, ψηλά
στο μάτι τού κυκλώνα, σε κείνη την απόκοσμη
αγωνία τής προσμονής, όταν φαντάζεσαι
ουράνια τόξα ν΄αγκαλιάζουν όλες τις φυλές.
δική σου ανάσα, με την δική σου ορμή, ψηλά
στο μάτι τού κυκλώνα, σε κείνη την απόκοσμη
αγωνία τής προσμονής, όταν φαντάζεσαι
ουράνια τόξα ν΄αγκαλιάζουν όλες τις φυλές.
Στων
Βησιγότθων τις λειτουργικές ρυμοτομίες
και στα συγγράμματα χαρές δεν βρήκα.
και στα συγγράμματα χαρές δεν βρήκα.
Αργυρά
μαστοροχώρια σε χάλκινες πλαγιές
και ταρσανάδες στους γαλήνιους όρμους οι χαρές μου,
νοικοκυρόσπιτα και τρεχαντήρια σκαρωμένα
με πόσο αξόδιαστο ερωτικό μεράκι.
Οι μαχητές, οι μαχητές μιλούν τη γλώσσα
τής παπαρούνας. Δεν την ακούς, την βλέπεις
άμα γυρέψεις περ΄απ΄τους καπνούς,
αν διαπεράσεις την αχλή τών γεγονότων.
Οι μαχητές μιλούν τη γλώσσα τής Άνοιξης.
Και τα πουλιά χτίζουν φωλιές και ξαναχτίζουν,
κάθε Μάρτη, απ΄την αρχή τις γκρεμισμένες
και με ολίγα μερεμέτια όσες άντεξαν στο χρόνο.
και ταρσανάδες στους γαλήνιους όρμους οι χαρές μου,
νοικοκυρόσπιτα και τρεχαντήρια σκαρωμένα
με πόσο αξόδιαστο ερωτικό μεράκι.
Οι μαχητές, οι μαχητές μιλούν τη γλώσσα
τής παπαρούνας. Δεν την ακούς, την βλέπεις
άμα γυρέψεις περ΄απ΄τους καπνούς,
αν διαπεράσεις την αχλή τών γεγονότων.
Οι μαχητές μιλούν τη γλώσσα τής Άνοιξης.
Και τα πουλιά χτίζουν φωλιές και ξαναχτίζουν,
κάθε Μάρτη, απ΄την αρχή τις γκρεμισμένες
και με ολίγα μερεμέτια όσες άντεξαν στο χρόνο.
Μέτρησα τις χαρές μου με τους μαχητές,
χρόνο
με χρόνο πελεκώντας τ΄όνειρο,
χρόνο το χρόνο ξαναχτίζοντας ελπίδες.
χρόνο το χρόνο ξαναχτίζοντας ελπίδες.
Η κίτρινη γύρις τών πεύκων στο σώσιμο τού Απρίλη,
άχνη
χρυσή ασεβεί στις παστρικές επιφάνειες
των πραγμάτων τριγύρω.
Μια επίμονη ρυτίδα στο μέτωπό σου
κι οι ουράνιες σαΐτες χελιδόνια
να διασχίζουν τις ώρες, σ΄αλλεπάλληλες πτήσεις, βολιδοσκοπώντας τις διαθέσεις σου.
Πλάι μου στέκεις και πλάι σου μέτρησα τις χαρές μου,
τις όσες φανερώνονται με τη σοφία τού χρόνου.
των πραγμάτων τριγύρω.
Μια επίμονη ρυτίδα στο μέτωπό σου
κι οι ουράνιες σαΐτες χελιδόνια
να διασχίζουν τις ώρες, σ΄αλλεπάλληλες πτήσεις, βολιδοσκοπώντας τις διαθέσεις σου.
Πλάι μου στέκεις και πλάι σου μέτρησα τις χαρές μου,
τις όσες φανερώνονται με τη σοφία τού χρόνου.
Μέτρησα τις χαρές μου ισοζυγιάζοντας τες
πάντα
με των αλλωνών τις λύπες
και γίναν οι χαρές μου χαρμολύπες.
και γίναν οι χαρές μου χαρμολύπες.
Ο ακροβάτης
Κατανοήστε πρώτα 3
Κοντάκιο
Φερέπολις
Απογύμνωση
Πόλη - εις μνήμην Τσαρλς Μπουκόφσκι
Έρωτα Ιδέα
Του λόγου πολυμέσα - εις μνήμην Ντύλαν Τόμας
Τα νέα τείχη – εις μνήμην Κ.Π.Καβάφη
Ύψος
Η χαρὰ τής αυγής αναβάλλεται
Παρείσακτος
Συλλήβδην
Κατανοήστε πρώτα 4
Όνειρο V ( στη Σπηλιά τού Δράκου )
Οι ποιητές δεν πεθαίνουν
Πεφταστέρια ποιήματα
Ρανίδες ύδατος κι αίματος
Ασήμωσα την ψυχή μου
Εν τοις ελαχίστοις
Μνήμη Μνημονιάδος
Πιετά - εις μνήμην Μιχαήλ Αγγέλου
Εύξεινος Πόντος
Άσκηση 7η – Ονειρώδης πολέμαρχος
1 Εμείς οι αδέσποτοι
Του 21ου αιώνα 1
Φυσαλίδα
Πέντε Δεκέμβρη
Οσονούπω
Ίδε ο Άνθρωπος
Οι Αδέσποτοι
Όνειρο IV
Όνειρο ΙΙ
Θαρρώ, και να με συμπαθάτε
Εταιρισμός
Παρακοιμώμενος
Το δώρο
Εις μνήμην απόντων ποιητών
Ονειροκάθαρση
Βίτσι Ι
Συμβασιλεύουσα Πόλις
Ποίηση ΙΙΙ
Των «πρωτοπόρων»
Θεά του Γράμμου
Κατανοήστε πρώτα 5
Ελεύθερη Πτώση
Αλατόμητον Όρος
Η μαγεία τού 9
Κατανοήστε πρώτα 6
Έλα στ’όνειρό μου
Κατανοήστε πρώτα 7
Για ένα «πρέπει»
Τρισδιάστατη διήγηση (χωρίς τελεία)
Αφι-ερωμένη ερωμένη
Έγινα
Χωρίς προοπτική
Αιτιοκρατία
Όνειρο ΙΙΙ
Χρόνος σφετεριστής
Ελευθερία – το τίμημα
Βιτσι ΙΙ
Άσκηση 9η- η νέα αποδημία
Tα παιδιά τού Ρήγα
Χαϊκού 17Β
Οι δρόμοι
Άρχοντας τών ρολογιών