Πεφταστέρια ποιήματα

τα ποιήματα είναι πεφταστέρια
λάμψεις χρυσές αύρες ψυχών
παλιών μεγάλων ποιητών
που μάς ελέγχουν καίρια

τομογραφούν τα σπλάχνα
κι άν αντικρίσουν άχνα
πνοή φωτιάς να φέγγει στο μυαλό μας
καρδιές να στάζουν αίμα δικό μας
δάκρυα πικρά στα μάτια
από ψηλά ορμούν ως άτια
στις φλογισμένες μας σελίδες
αν όμως αισθανθούν παγίδες
δόλο προσποίηση ψέμα
και πολλά δήθεν στο βλέμμα
ή όταν συναισθάνονται
πως ενώ τα πάντα χάνονται
εμείς χτενιζόμαστε
μας εγκαταλείπουν μόνους
να γράφουμε ανοησίες τόμους
και να χανόμαστε

Ρανίδες ύδατος κι αίματος
Ασήμωσα την ψυχή μου
Εν τοις ελαχίστοις
Μνήμη Μνημονιάδος
Πιετά - εις μνήμην Μιχαήλ Αγγέλου 
Εύξεινος Πόντος
Άσκηση 7η – Ονειρώδης πολέμαρχος
1  Εμείς οι αδέσποτοι
Του 21ου αιώνα  1
Φυσαλίδα
Πέντε Δεκέμβρη 
Οσονούπω
Ίδε ο Άνθρωπος
Οι Αδέσποτοι
Όνειρο IV
Όνειρο ΙΙ
Θαρρώ, και να με συμπαθάτε
Εταιρισμός 
Παρακοιμώμενος
Το δώρο                  
Εις μνήμην απόντων ποιητών
Ονειροκάθαρση
Βίτσι Ι
Συμβασιλεύουσα Πόλις
Ποίηση ΙΙΙ 
Των «πρωτοπόρων» 
Θεά του Γράμμου
Κατανοήστε πρώτα 5
Ελεύθερη Πτώση
Αλατόμητον Όρος 
Η μαγεία τού 9 
Κατανοήστε πρώτα 6
Έλα στ’όνειρό μου 
Κατανοήστε πρώτα 7
Για ένα «πρέπει»
Τρισδιάστατη διήγηση (χωρίς τελεία)
Αφι-ερωμένη ερωμένη
Έγινα
Χωρίς προοπτική
Αιτιοκρατία 
Όνειρο ΙΙΙ
Χρόνος σφετεριστής
Ελευθερία – το τίμημα
Βιτσι ΙΙ
Άσκηση 9η- η νέα αποδημία
Tα παιδιά τού Ρήγα
Χαϊκού 17Β
Οι δρόμοι
Άρχοντας τών ρολογιών
Η μαύρη τρύπα
Στον λεμονόκηπο τών αστεριών