Ρανίδες ύδατος κι αίματος

Λίγες πέτρες απόμειναν μονάχα,
μετά ΄πο τόσα θέατρα,
πύργους και χαρακώματα.

Σπλάχνα βαρύτιμα.

Κάθε αμπέλι ακριβό σαν ένα αστέρι.
Ελιά να λες πως
κάρπισεν η πλάση ολάκερη.
Κάθε Πλατάνι θόλος τ΄ουρανού,
ίσκιος βαθύς σαν νά΄ναι όλην η δροσιά
τής γης συμμαζεμένη.

Ρανίδες ύδατος κι αίματος μονάκριβες
κυλούν στις φλέβες τής ξερολιθιάς.

Μονάχα η Γλώσσα μου βαφτίζει το νερό
«νεράκι τού Θεού», «ψωμάκι» το ψωμί
«γλυκό ψωμί», «ελίτσα» την ελιά .

Δεν λέμε «η γη μας»,
λέμε «μια σπιθαμή γης»,
«δυό βήματα πιο ΄κεί»,
«μιάν αγκαλιά κλωνάρια».

Με το κορμί μετράμε τ΄αγαθά,
με τις παλάμες, πήχεις, πιθαμές και πέλματα,
κι όλα τους να ζυγιάζονται
μ΄αντίβαρον ιδρώτα,
ρανίδες σπάνιες, ακριβές,
ρανίδες ύδατος κι αίματος,
σταλαματιά, σταλαματιά,
πάνω σε στάχια, δίχτυα, σ΄αγκωνάρια,
χαράματα ν΄αλέθουμε όλα τ΄άστρα τ΄ουρανού
μέσα σ΄ένα φραγκόφτυαρο αρμολόι
και κάθε δείλι ν΄αγοράζουμε όνειρα
(έτσι έμαθε η καρδιά μας ) από τούς
πάγκους τών πλανόδιων πωλητών
«περάστε, όνειρα μισοτιμής».

Σπλάχνα βαρύτιμα,
φωτοδαρμένα στις ηλιακές φουρτούνες,
ατσαλωμένα ΄πο τις ύβρεις τών Μνηστήρων .

Ασήμωσα την ψυχή μου
Εν τοις ελαχίστοις
Μνήμη Μνημονιάδος
Πιετά - εις μνήμην Μιχαήλ Αγγέλου 
Εύξεινος Πόντος
Άσκηση 7η – Ονειρώδης πολέμαρχος
1  Εμείς οι αδέσποτοι
Του 21ου αιώνα  1
Φυσαλίδα
Πέντε Δεκέμβρη 
Οσονούπω
Ίδε ο Άνθρωπος
Οι Αδέσποτοι
Όνειρο IV
Όνειρο ΙΙ
Θαρρώ, και να με συμπαθάτε
Εταιρισμός 
Παρακοιμώμενος
Το δώρο                  
Εις μνήμην απόντων ποιητών
Ονειροκάθαρση
Βίτσι Ι
Συμβασιλεύουσα Πόλις
Ποίηση ΙΙΙ 
Των «πρωτοπόρων» 
Θεά του Γράμμου
Κατανοήστε πρώτα 5
Ελεύθερη Πτώση
Αλατόμητον Όρος 
Η μαγεία τού 9 
Κατανοήστε πρώτα 6
Έλα στ’όνειρό μου 
Κατανοήστε πρώτα 7
Για ένα «πρέπει»
Τρισδιάστατη διήγηση (χωρίς τελεία)
Αφι-ερωμένη ερωμένη
Έγινα
Χωρίς προοπτική
Αιτιοκρατία 
Όνειρο ΙΙΙ
Χρόνος σφετεριστής
Ελευθερία – το τίμημα
Βιτσι ΙΙ
Άσκηση 9η- η νέα αποδημία
Tα παιδιά τού Ρήγα
Χαϊκού 17Β
Οι δρόμοι
Άρχοντας τών ρολογιών
Η μαύρη τρύπα
Στον λεμονόκηπο τών αστεριών