Ασήμωσα την ψυχή μου

Σαν νά΄μουνα κι ΄εγώ φυλακισμένος με τη μάνα μου,
έσφιγγα στις παλάμες μου τα σίδερα στο παραθύρι
πού΄βλεπε κατά Χασάν Κατή μεριά, κατά τον δρόμο τών ξενιτεμένων. 

Τρίχρονος μαθητευόμενος δεσμώτης.
Οι φυλακές στηθήκαν άρον άρον στο κονάκι
τού Σαχίν Μπέη, παλιού πασά τού Κάστρου,
καθώς πληθαίναν τα κελιά τών ηττημένων,
χρόνια μετά τον χαλασμό απέναντι στο Βίτσι.
Και τα παράθυρα οι Κουδαραίοι τα χτίζαν χαμηλά,
πάνω από τα μιντέρια - όπου κοιμούνταν
μαύρον ύπνο οι κρατούμενοι - έτσι που κι ένα παιδαρέλι
να μπορεί ανεβαίνοντας να ιδεί τους «νικητές» απ΄έξω.

Ασήμωσα την ψυχή μου εκεί στα λίγα που σωθήκανε ψηλά
στο Βίτσι χρυσά και πορφυρά περιδέραια τού Οκτώβρη.

Στο Campus λάφυρα λογής ριγμένα, μετά την άγρια επίθεση
τών άστολων. Ξανθά μαλλιά μια τούφα φυτρωμένη στα χαμένα ματογυάλια, 

όταν μας σέρνανε σκαλί σκαλί κατά την έξοδο, 

να εκκενώσουν τις σχολές. Συναγωνίστριες αντιπάλεψαν με θάρρος 

το μένος τ΄ασυγκράτητο το βράδυ εκείνο τού Μαγιού.
Μάρτυς, ακοίμητος αλάβαστρος, η πρωθιέρια Alma Mater,
κείνη τη νύχτα δάκρυσε με τον πρωτόφαντο το χαλασμό.

Ασήμωσα την ψυχή μου εκεί στα λίγα που σωθήκανε
στο Χάρλεμ, χρυσά και πορφυρά περιδέραια τού Μάη.
Στην Σοφούλη τ΄αυτοκίνητα σταθμεύανε στη σκοτεινή πλευρά
τού δρόμου. Εξήντα προκηρύξεις κουλουριασμένες,
σαν μασούρι δυναμίτη, ταπώναν εύκολα τις εξατμίσεις.
Και το πρωί που βάζαν μπρος τις μηχανές οι γείτονες,
με κάθε έκρηξη εκκωφαντική τών εξατμίσεων, σκορπίζονταν
στους γύρω δρόμους τα συνθήματα – πρελούδια ξεσηκωμών.
Μαζί κι οι Θρακομακεδόνες Φοιτητές, πρώτη συνέλευση, 

προσαγωγή το βράδυ, «περιποίηση» εν χορώ
και το πρωί μαλάξεις ο Θωμάς με την Ζιζή.
Και το Νοέμβρη θεία μετάληψη. Προτού χαράξει, έξοδος, 

ανάμεσα σε δυό σειρές καταδρομέων και στο βάθος οι άλλοι
να μας πετάνε σαν σακιά στα τζέιμς, στο σκοτάδι,
στη Βαλαωρίτου - καυτή σφραγίδα η φάλαγγα,
να ζυγιαστούν οι αντοχές.
Ασήμωσα την ψυχή μου στα λίγα που σωθήκαν,
εκεί στ΄Οβρέικο Νεκροταφείο τής Σαλονίκης,
χρυσά και πορφυρά περιδέραια τού Νοέμβρη.

Εν τοις ελαχίστοις
Μνήμη Μνημονιάδος
Πιετά - εις μνήμην Μιχαήλ Αγγέλου 
Εύξεινος Πόντος
Άσκηση 7η – Ονειρώδης πολέμαρχος
1  Εμείς οι αδέσποτοι
Του 21ου αιώνα  1
Φυσαλίδα
Πέντε Δεκέμβρη 
Οσονούπω
Ίδε ο Άνθρωπος
Οι Αδέσποτοι
Όνειρο IV
Όνειρο ΙΙ
Θαρρώ, και να με συμπαθάτε
Εταιρισμός 
Παρακοιμώμενος
Το δώρο                  
Εις μνήμην απόντων ποιητών
Ονειροκάθαρση
Βίτσι Ι
Συμβασιλεύουσα Πόλις
Ποίηση ΙΙΙ 
Των «πρωτοπόρων» 
Θεά του Γράμμου
Κατανοήστε πρώτα 5
Ελεύθερη Πτώση
Αλατόμητον Όρος 
Η μαγεία τού 9 
Κατανοήστε πρώτα 6
Έλα στ’όνειρό μου 
Κατανοήστε πρώτα 7
Για ένα «πρέπει»
Τρισδιάστατη διήγηση (χωρίς τελεία)
Αφι-ερωμένη ερωμένη
Έγινα
Χωρίς προοπτική
Αιτιοκρατία 
Όνειρο ΙΙΙ
Χρόνος σφετεριστής
Ελευθερία – το τίμημα
Βιτσι ΙΙ
Άσκηση 9η- η νέα αποδημία
Tα παιδιά τού Ρήγα
Χαϊκού 17Β
Οι δρόμοι
Άρχοντας τών ρολογιών
Η μαύρη τρύπα
Στον λεμονόκηπο τών αστεριών