Στη
ράχη ενδημώ μιας αργυρόπετρας αρχαίας
Κάθε λεπτό μετρά τους χτύπους τής λαχτάρας
Παλμόμετρο στεφάνι αγριελιάς και δάφνης
Σε κάθε πτήση πρωινού κάθε φανέρωση αστεριού
Όταν επαίτης πια μισεύω στα βασίλεια τής ομίχλης
Στις δυναστείες τών εργαλείων τις αδάκρυτες
Εκείνη ακολουθεί κρυμμένη στη σκιά τών
Αναστοχασμών μου στις αβγατές τών λιμανιών
Πέτρα τής γέννας μου απέριττη δωρική
Δεν καρτερεί σε νόστων αποβάθρες
Μαζί μου πάντα ταξιδεύει κινδυνεύει
Στις απροσπέλαστες γραμμές τών οριζόντων
Σαν θυσιαστική αφι-ερωμένη ερωμένη
Κάθε λεπτό μετρά τους χτύπους τής λαχτάρας
Παλμόμετρο στεφάνι αγριελιάς και δάφνης
Σε κάθε πτήση πρωινού κάθε φανέρωση αστεριού
Όταν επαίτης πια μισεύω στα βασίλεια τής ομίχλης
Στις δυναστείες τών εργαλείων τις αδάκρυτες
Εκείνη ακολουθεί κρυμμένη στη σκιά τών
Αναστοχασμών μου στις αβγατές τών λιμανιών
Πέτρα τής γέννας μου απέριττη δωρική
Δεν καρτερεί σε νόστων αποβάθρες
Μαζί μου πάντα ταξιδεύει κινδυνεύει
Στις απροσπέλαστες γραμμές τών οριζόντων
Σαν θυσιαστική αφι-ερωμένη ερωμένη
Έγινα
Χωρίς προοπτική
Όνειρο ΙΙΙ
Χρόνος σφετεριστής
Ελευθερία – το τίμημα
Βιτσι ΙΙ
Άσκηση 9η- η νέα αποδημία
Tα παιδιά τού Ρήγα
Χαϊκού 17Β
Οι δρόμοι
Άρχοντας τών ρολογιών
Η μαύρη τρύπα