Ελεύθερη πτώση στο καράβι σου

                           από τα σύννεφα
                                στα κύματα
                                  από τ’ αστέρια
                                    στους αστερίες 
                                    τι ωραία
                                   που νοιώθεις
                                 τον αγέρα
                               στα μάγουλα
                            στα μάτια
                          τη βροχή
                        δίπλα γερανοί
                     αντοχής
                    γλαρόνια
                   καταδρομικά
                   γαλανό χαλάζι
                     και μια φωνή
                       διαπεραστική
                         δεν την ακούς
                           τη βλέπεις
                             απόλαυσε
                               την πτώση
                                 συμβουλεύει
                                   σε περιμένουν
                                     θεσπέσιες
                                     απολαύσεις
                                    λοφοσειρές
                                   όλο πορφύρες 
                                  παπαρούνες
                                αδέσποτα
                               δελφίνια
                             στον αφρό
                           τής ορμής
                         ιριδίζοντα
                       μάρμαρα
                      αγέρωχων ζωφόρων                                                                          
                                                                
                  θυμίαμα
                    τριαντάφυλλου
                      κόκκινες εκκλησιές
                         άτια σκαρλάτα
                           λεύτερα κι αδέσποτα 
                               τρεις κερασιές
                                   ίσκιος πλατάνου
                                     γαλάζιες ακακίες
                                       αγιόκλημα
                                         ερωτικής αυλής
                                         χρυσές καμπάνες
                                       ηδονικά δειλινά
                                    ποιος νόμισε
                                την άνοδο για πρόοδο
                            λάθος του μέγα λάθος
                        πρόοδος είναι η πτώση
                      κάτω στα μέσα βάθη σου
                     στον αμνιακό σου σάκο 
                     ώριμος πια να
                     νιώσεις την αρχή σου
                      το πετραδάκι
                        στο δαχτυλίδι
                           τού Γαλαξία
                              τής παιδικής
                                συντροφίας
                                  τής άφθορης
                                    τής αληθινής
                                      σε θέλαν ηγεμόνα
                                      οι καθοδηγητές
                                     τώρα επιτέλους
                                    προσνηώσου                               
                                  πάνω στ’ αβύθιστο καράβι σου
                               στο πρόσωπό σου τ’ αδευτέρωτο 

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)