Βαπτιστήκαμε
στα ρηχά τού Αχέροντα .
«Άξιοι», εν χορώ, φωνάξαν οι πληβείοι
τής συντεχνίας τών ψυχοπομπών
λεμβούχων,
ενώ δεινοί
διαφωτιστές, ρακένδυτοι ποιμένες
διαμοίραζαν τις δάφνες τών τριών
Δαναΐδων,
για τις
οποίες ο Σικελιώτης διατείνεται πως
«ἐτελεύτησαν κατὰ τὴν ἐπιδημίαν
τὴν ἐν τῇ Λίνδω»,
εφόσον, βεβαίως, κρίνουμε ως αξιόπιστον
εκείνο
τον επιφανή
Διόδωρο που ξεκίνησε καριέρα ιστορικού
καταγράφοντας το λιντσάρισμα κάποιου
Ρωμαίου
δολοφόνου μιας
γάτας, κάπου στην Αίγυπτο,
όπου οι γάτες,
ως γνωστόν, θεωρούνταν ζώα ιερά.
Άξιος, άξιος, ο αυτόδικος τών
Αιγυπτίων όχλος
κι η
Ιστορία βιαστική και ακατάδεκτη
πανάξια κι αυτή τών ιστορικών
της.
Θαλεροί και
μυρωμένοι πλέον
αναλάβαμε εντατικές κατηχήσεις
στους μπαρόβιους τής παραλίας,
σε κοινοβούλια και άλλους χώρους
παιγνίων,
σε λογοτεχνικές
αγρυπνίες.
Την Ιστορία την γράφουν οι Α-
δέσποτοι,
απόβλητοι τής
Δεσποτείας, τής Ευκολίας.
Όσοι προκύπτουν απρόσμενα, τυχαία.
Όμβρια που
αυλακώνουν συνειδήσεις ασβεστόλιθων
βαθειά στην δεκτική
τους σκληρότητα, όταν
οι
αχθοφόροι φορτώνονται τις ενοχές τών
πολέμαρχων και τα δεινά γίνονται
ευεκκαρτέριτα .
Αδέ
σποτοι Από
βλητοι
Α
δέ
Α
πό
σπο
τοι βλη
τοι
Βαπτιστήκαμε
στα βαθειά τής θάλασσας τών δεινών.
«Ανάξιοι», εν χορώ, φωνάξαν οι
πατρίκιοι.
Την
Ιστορία την γράφουν οι ανάξιοι τών
πατρικίων.
Εξοστρακισμένοι,
αφορισμένοι, αδέσποτοι.
Όσοι αλεξικέραυνοι υπερίπτανται τών
προμαχώνων.
Αργά όσοι
γεύονται τούς χυμούς τής εγκαρτέρησης,
όσοι απογυμνώνουν την Ευκολία από
την πανοπλία της
και
σέρνουν το πτώμα δεμένο από τούς
αστραγάλους,
με
πολύπλεκτους, χαλύβδινους ιμάντες, πίσω
από δίιππον
αχίλλειον
άρμα μέχρι τις γραμμές τών πληβείων
πολεμιστών,
αργά όσοι
αποκαθηλώνουν τούς θριγκούς ανακτόρων.
Α
ξι
Α
σπο
νά οι
δέ
τοι
Την
Ιστορία την γράφουν
η Βία
, οι Αδέσποτοι κι οι εξοστρακισμένοι,
επιστατούντων Σωκράτους και
Γαλιλαίου.
Φτωχοί εισαγωγείς καινών δαιμονίων
περιφέρονται σε πειρατικές προκυμαίες
προσμένοντας
παλιννοστούντες να πουλήσουν πραμάτειες.
Ταπεινό το μέλλον υπομένει την
ταλαιπωρία χάριν
τής
πανηγυρικής του αυτοχειρίας στο παρόν
.
Βί
α
Α
δέ
σπο
τοι
νά ξι
Α
οι
Τι
απόγιναν άραγε οι λοιπές σαράντα επτά
Δαναΐδες;
Το γεγονός
ότι αρδεύτηκε ο κάμπος τού Άργους,
δηλαδή ο κάμπος τού Κάμπου, από τα
ερωτικά
καμώματα
με επιφανή θεό ( να μην εκθέσω τα
προσωπικά του δεδομένα ) μιας από τις
σαράντα
επτά Δαναΐδες δεν
είναι δα και κάτι συγκλονιστικό,
αν αναλογιστεί κανείς τον ήσσονα ρόλο
τού Άργους
στην,
μετά πολλούς αιώνες, εγκαθίδρυση τού
Κράτους
τού Μορέως εν κράτει Βαυαρικού
μορφώματος
που εξελίχτηκε σε
αποικία τών δύο από τις δέκα
μητέρες τών Δαναΐδων, τής Ατλαντείης
και τής Ευρώπης.
Τι απόγιναν οι άλλες
οκτώ μητέρες ελάχιστα ενδιαφέρει.
Α
βλη
Α ξι
Α σπο
πό
τοι νά
οι
δέ τοι
Βαπτιστήκαμε
σε ρηχούς και βαθείς ποτάμιους τροχαϊκούς,
ωκεάνιους χορίαμβους, ελώδης
και λιμναίες περιπλανήσεις,
κολυμβήθρες
και κολυμβητήρια ομαδικών
καταδύσεων.
Ανάδοχοι δεν εμφανίστηκαν
για το μυστήριο.Το ευάριθμο
κοινό
αποχώρησε λούτσα στην πλήξη. Κανείς δεν
αναφώνησε
τα συνήθη «άξιοι»,
«ανάξιοι» ή, έστω, «ανεκτοί».
Μύρο κι
εξιδιασμένη αγάπη μάς περιέλουσαν
στην Κολυμβήθρα τού Σιλωάμ
-
ελληνιστί, στη Δεξαμενή τού
Απεσταλμένου.
Πάντως ελάχιστοι
αξιώθηκαν να ανακτήσουν την όραση,
την
ενόραση ή την προόρασή τους, παρότι
παντού,
περιμετρικώς τού
αγιάσματος,
ανέβλυζε αρχέγονος
ορθολογισμός
επιλήσμων τών εντολών
τού υπερρεαλιστή Θεού.
Έρρωσθε Αδέσποτοι Ποιητές.
Όνειρο ΙΙ
Θαρρώ, και να με συμπαθάτε
Εταιρισμός
Παρακοιμώμενος
Το δώρο
Εις μνήμην απόντων ποιητών
Ονειροκάθαρση
Βίτσι Ι
Συμβασιλεύουσα Πόλις
Ποίηση ΙΙΙ
Των «πρωτοπόρων»
Θεά του Γράμμου
Κατανοήστε πρώτα 5
Ελεύθερη Πτώση
Αλατόμητον Όρος
Η μαγεία τού 9
Κατανοήστε πρώτα 6
Έλα στ’όνειρό μου
Κατανοήστε πρώτα 7
Για ένα «πρέπει»
Τρισδιάστατη διήγηση (χωρίς τελεία)
Αφι-ερωμένη ερωμένη
Έγινα
Χωρίς προοπτική
Αιτιοκρατία
Όνειρο ΙΙΙ
Χρόνος σφετεριστής
Ελευθερία – το τίμημα
Βιτσι ΙΙ
Άσκηση 9η- η νέα αποδημία
Tα παιδιά τού Ρήγα
Χαϊκού 17Β
Οι δρόμοι
Άρχοντας τών ρολογιών
Η μαύρη τρύπα
Στον λεμονόκηπο τών αστεριών