Το χάσμα

εκεί που χάνεται η μέρα ευσεβιστές
        κι οι ποιητές εδώ
        ζητιάνοι
        για ένα ξεροκόμματο έμπνευσης
        ΄κεί στη γωνιά τού δρόμου
        ανάμεσα στις ύβρεις
        τις βλοσυρές ματιές
        καθώς μικρό στο φιλιατρό κορίτσι
        σκύβει στο πέτρινο πηγάδι για νερό
        τούς το προσφέρει σ’ ασημένιο τάσι
        κι εκείνοι ξεδιψώντας στιχουργούν
        το θάνατο τού μέλλοντός της
εκεί που χάνεται η μέρα ευσεβιστές
        κι οι ποιητές εδώ
        σαν περιστέρια
        σκίζουν τη σκιά
        σαν κρίνα ανθίζουνε στο κάρβουνο
εκεί που χάνεται η μέρα ευσεβιστές
        κι οι ποιητές εδώ μηδενιστές
        διάκονοι τού χάους
        μ΄ένα φανάρι αναζητούν
        τον άλλον μέσα τους
        κι εκείνος γνέφει απέναντι
        μέσα ’πό μνήματα αρχαίων νεκρών
εκεί που χάνεται η μέρα ευσεβιστές
        κι οι ποιητές εδώ προσκυνητές
        σε τόπους αφανέρωτους
        με μια βεργούλα καραγάτσι
        σκαλίζουν άγονους αγρούς
        για λίγα όστρακα ‘πο
        κύλικες και λήκυθους
        λίγα σπαράγματα
        που υπήρξαν κάποτε
        και δεν υπήρξαν
        τα συναρμολογούν
        και τα γεμίζουνε
        με μπρούσικο κρασί
        από εντόπια αμπέλια
εκεί που χάνεται η μέρα ευσεβιστές
        υπάκουοι υπήκοοι
        δέντρα χωρίς
        επιθυμία και μνήμη
        χωρίς ήλιο χωρίς φως
        κι οι ποιητές εδώ
        στο διαρκές αντάρτικο
         φιλότιμο για θύσανο με τα
        κλειδιά στις θύρες αφημένα
        και τις καρδιές τους ανοιχτές
        στο πανδαιμόνιο τής έγνοιας
εκεί που χάνεται η μέρα ευσεβιστές
        κι οι ποιητές εδώ
        στο δεξί χέρι το σφυρί
        
στ’ αριστερό μια σμίλη
        στους ώμους όλου τού
        κόσμου τους καημούς
        στ’ αυτί μικρό μολύβι
        βαθειά στον ασβεστόλιθο
        θάβουν καυτά μεράκια
        με φίλους να μοιράζονται
        στους άγριους χειμώνες
        κι όταν φουντώνουν οι φωτιές
        και τα βουνά αγριεύουν
        στα μνήματα χορεύουνε
        συρτούς αγκαλιασμένοι


Γιατί γράφω 2
Κατανοήστε πρώτα 1
Ταπεινή μου γραφίδα
Της Λογοτεχνίας καταδρομείς
Κατανοήστε πρώτα 2
Μιμήματα
Ποίηση ΙΙ 
σοφότεροι δηλαδή ελεύθεροι
Ο φύλακας των διοδίων
17 Νοέμβρη – τα προεόρτια 
Μέτρησα τὶς χαρές μου
Άσκηση 2η  -  Ο μοναχικός αστροναύτης
Ο ακροβάτης  
Κατανοήστε πρώτα 3
Κοντάκιο
Φερέπολις
Απογύμνωση
Πόλη - εις μνήμην Τσαρλς Μπουκόφσκι 
Έρωτα Ιδέα 
Του λόγου πολυμέσα - εις μνήμην Ντύλαν Τόμας  
Τα νέα τείχη – εις μνήμην Κ.Π.Καβάφη
Ύψος
Η χαρὰ τής αυγής αναβάλλεται 
Παρείσακτος
Συλλήβδην 
Κατανοήστε πρώτα 4
Όνειρο V  ( στη Σπηλιά τού Δράκου )
Οι ποιητές δεν πεθαίνουν
Πεφταστέρια ποιήματα
Ρανίδες ύδατος κι αίματος
Ασήμωσα την ψυχή μου
Εν τοις ελαχίστοις
Μνήμη Μνημονιάδος
Πιετά - εις μνήμην Μιχαήλ Αγγέλου 
Εύξεινος Πόντος
Άσκηση 7η – Ονειρώδης πολέμαρχος
1  Εμείς οι αδέσποτοι
Του 21ου αιώνα  1
Φυσαλίδα
Πέντε Δεκέμβρη 
Οσονούπω
Ίδε ο Άνθρωπος
Οι Αδέσποτοι
Όνειρο IV
Όνειρο ΙΙ
Θαρρώ, και να με συμπαθάτε
Εταιρισμός 
Παρακοιμώμενος
Το δώρο                  
Εις μνήμην απόντων ποιητών
Ονειροκάθαρση
Βίτσι Ι
Συμβασιλεύουσα Πόλις
Ποίηση ΙΙΙ 
Των «πρωτοπόρων» 
Θεά του Γράμμου
Κατανοήστε πρώτα 5
Ελεύθερη Πτώση
Αλατόμητον Όρος 
Η μαγεία τού 9 
Κατανοήστε πρώτα 6
Έλα στ’όνειρό μου 
Κατανοήστε πρώτα 7
Για ένα «πρέπει»
Τρισδιάστατη διήγηση (χωρίς τελεία)
Αφι-ερωμένη ερωμένη
Έγινα
Χωρίς προοπτική
Αιτιοκρατία 
Όνειρο ΙΙΙ
Χρόνος σφετεριστής
Ελευθερία – το τίμημα
Βιτσι ΙΙ
Άσκηση 9η- η νέα αποδημία
Tα παιδιά τού Ρήγα
Χαϊκού 17Β
Οι δρόμοι
Άρχοντας τών ρολογιών
Η μαύρη τρύπα