έγινα

αστέρων τροχιές
ψηλαφώντας
πορεύτηκα αιώνες
αναζητώντας
λιγότερους στρατώνες
λιγότερους κανόνες
λιγότερες οθόνες
περσότερους ελαιώνες

πιότερους πόνους
ποτέ δεν αναζήτησα
μόνοι τους ήρθαν
στα συντρίμμια
και με το χρόνο
μού φανέρωσαν
το νάμα τής χαράς
χαροποιό το πένθος

έγινα
ωδικά θραύσματα
δοξαστικά σπαράγματα
περσείδες (λεν) σοφίας

Χωρίς προοπτική
Όνειρο ΙΙΙ
Χρόνος σφετεριστής
Ελευθερία – το τίμημα
Βιτσι ΙΙ
Άσκηση 9η- η νέα αποδημία
Tα παιδιά τού Ρήγα
Χαϊκού 17Β
Οι δρόμοι
Άρχοντας τών ρολογιών
Η μαύρη τρύπα
Στον λεμονόκηπο τών αστεριών