Του 21ου αιώνα 1

Δέκα στάδια το στόμ’ ανοιχτό τού θανάτου
δέκα τύμβοι χλωρές οι ορμές τών εφήβων
τα σπαράγματα διάσπαρτα και φύλλα δάφνης
στην κορφή το λιοντάρι να φέγγει σαν φάρος
πουθενά δε θα βρεις λίγη αντίσταση κάποιον
να φυλάει τών καιρών το δυσεύρετο κάλλος
δέκα όνειρα χώρια δεν έχουν ελπίδα
δεκατρείς αγκαλιές και τ’ ανάκτορα τρίζουν
βλέπω τώρα φωτιές στων παιδιών τις παλάμες
βλέπω νέες σοδειές στης οργής τις αλάνες
δέκα στάδια το ψέμα θαμμένο στο θειάφι
δέκα τύμβοι στη μέση μαρμάρινο ελάφι

Φυσαλίδα
Πέντε Δεκέμβρη 
Οσονούπω
Ίδε ο Άνθρωπος
Οι Αδέσποτοι
Όνειρο IV
Όνειρο ΙΙ
Θαρρώ, και να με συμπαθάτε
Εταιρισμός 
Παρακοιμώμενος
Το δώρο                  
Εις μνήμην απόντων ποιητών
Ονειροκάθαρση
Βίτσι Ι
Συμβασιλεύουσα Πόλις
Ποίηση ΙΙΙ 
Των «πρωτοπόρων» 
Θεά του Γράμμου
Κατανοήστε πρώτα 5
Ελεύθερη Πτώση
Αλατόμητον Όρος 
Η μαγεία τού 9 
Κατανοήστε πρώτα 6
Έλα στ’όνειρό μου 
Κατανοήστε πρώτα 7
Για ένα «πρέπει»
Τρισδιάστατη διήγηση (χωρίς τελεία)
Αφι-ερωμένη ερωμένη
Έγινα
Χωρίς προοπτική
Αιτιοκρατία 
Όνειρο ΙΙΙ
Χρόνος σφετεριστής
Ελευθερία – το τίμημα
Βιτσι ΙΙ
Άσκηση 9η- η νέα αποδημία
Tα παιδιά τού Ρήγα
Χαϊκού 17Β
Οι δρόμοι
Άρχοντας τών ρολογιών
Η μαύρη τρύπα
Στον λεμονόκηπο τών αστεριών