Να
ξαναβρεθούμε λοιπόν
όσοι αχθοφορούμε τις ίδιες πληγές
στα στήθη χαραγμένες απ΄την
ελπίδα μιας αδύνατης ανάστασης.
Άλλωστε
τίποτα πια δεν απειλεί τις συμβάσεις.
Ερείπια τα όνειρα.
Συντρίμμια ο κόσμος.
όσοι αχθοφορούμε τις ίδιες πληγές
στα στήθη χαραγμένες απ΄την
ελπίδα μιας αδύνατης ανάστασης.
Άλλωστε
τίποτα πια δεν απειλεί τις συμβάσεις.
Ερείπια τα όνειρα.
Συντρίμμια ο κόσμος.
Να
ξαναβρεθούμε
όσοι μετρήσαμε τα ίδια αστέρια,
κείνες τις νύχτες τις ανίσκιωτες,
ψηλά καβάλα το φεγγάρι να
λάμπει σαν δέκα ήλιους συναγμένους
από κρυφούς συναγερμούς,
πάνω στα ερείπια δογμάτων.
όσοι μετρήσαμε τα ίδια αστέρια,
κείνες τις νύχτες τις ανίσκιωτες,
ψηλά καβάλα το φεγγάρι να
λάμπει σαν δέκα ήλιους συναγμένους
από κρυφούς συναγερμούς,
πάνω στα ερείπια δογμάτων.
Δεν
υπάρχει ζωή,
δεν υπάρχει πνοή
χωρίς αγέρα στα πλεμόνια τού ταύρου.
δεν υπάρχει πνοή
χωρίς αγέρα στα πλεμόνια τού ταύρου.
Να
ξαναβρεθούμε
κάτω απ’ το φως το ιλαρόν,
με τις πληγές, τις ενοχές,
τις εποχές τών αναθεωρήσεων,
όσο χαράζει ακόμα, εκεί μακριά,
ένα παράθυρο ανοιχτό,
να βλέπει θάλασσα και τα λευκά
φτερουγίσματα τών οριζόντων,
ν΄ανοίγει διάπλατα στις ανεμορριπές
τις καθαρτήριες τού ήλιου.
κάτω απ’ το φως το ιλαρόν,
με τις πληγές, τις ενοχές,
τις εποχές τών αναθεωρήσεων,
όσο χαράζει ακόμα, εκεί μακριά,
ένα παράθυρο ανοιχτό,
να βλέπει θάλασσα και τα λευκά
φτερουγίσματα τών οριζόντων,
ν΄ανοίγει διάπλατα στις ανεμορριπές
τις καθαρτήριες τού ήλιου.
Να
ξαναβρεθούμε
τώρα πιο νέοι κι από τη γέννα μας
- ανάμεσα σε τόσο θάνατο
ο χρόνος αναστρέφει -
μας καρτερούν μαγιάτικα τοπάζια
στο διάφανο μετάξι τού πελάγου κεντημένα,
το φουντωμένο απ’ τον ιδρώτα μας αγιόκλημα
και χορωδίες πουλιών στις αγκαλιές του,
στα ανθοφόρα μάτια του σταγόνες αίμα,
σαν τού ροδιού ρουμπίνια στη σειρά.
τώρα πιο νέοι κι από τη γέννα μας
- ανάμεσα σε τόσο θάνατο
ο χρόνος αναστρέφει -
μας καρτερούν μαγιάτικα τοπάζια
στο διάφανο μετάξι τού πελάγου κεντημένα,
το φουντωμένο απ’ τον ιδρώτα μας αγιόκλημα
και χορωδίες πουλιών στις αγκαλιές του,
στα ανθοφόρα μάτια του σταγόνες αίμα,
σαν τού ροδιού ρουμπίνια στη σειρά.
Δεν
υπάρχει ζωή,
δεν υπάρχει πνοή
χωρίς αγέρα στις μασχάλες τών πουλιών.
δεν υπάρχει πνοή
χωρίς αγέρα στις μασχάλες τών πουλιών.
Κι
αν είμαστε κι εμείς νεκροί από καιρό
μα δεν το νοιώσαμε ακόμα οι έρμοι,
να δανειστούμε λίγη αθανασία,
για όσο κρατάει μια στερνή εφόρμηση
στα απρόσιτα λημέρια τών ανέμων,
ν’ αλλάξουμε στροφές,
ν’ αλλάξουμε ριπές και ρότες,
να μη μας φτύνουνε στο δρόμο τα παιδιά μας.
μα δεν το νοιώσαμε ακόμα οι έρμοι,
να δανειστούμε λίγη αθανασία,
για όσο κρατάει μια στερνή εφόρμηση
στα απρόσιτα λημέρια τών ανέμων,
ν’ αλλάξουμε στροφές,
ν’ αλλάξουμε ριπές και ρότες,
να μη μας φτύνουνε στο δρόμο τα παιδιά μας.
Φερέπολις
Απογύμνωση
Πόλη - εις μνήμην Τσαρλς Μπουκόφσκι
Έρωτα Ιδέα
Του λόγου πολυμέσα - εις μνήμην Ντύλαν Τόμας
Τα νέα τείχη – εις μνήμην Κ.Π.Καβάφη
Ύψος
Η χαρὰ τής αυγής αναβάλλεται
Παρείσακτος
Συλλήβδην
Κατανοήστε πρώτα 4
Όνειρο V ( στη Σπηλιά τού Δράκου )
Οι ποιητές δεν πεθαίνουν
Πεφταστέρια ποιήματα
Ρανίδες ύδατος κι αίματος
Ασήμωσα την ψυχή μου
Εν τοις ελαχίστοις
Μνήμη Μνημονιάδος
Πιετά - εις μνήμην Μιχαήλ Αγγέλου
Εύξεινος Πόντος
Άσκηση 7η – Ονειρώδης πολέμαρχος
1 Εμείς οι αδέσποτοι
Του 21ου αιώνα 1
Φυσαλίδα
Πέντε Δεκέμβρη
Οσονούπω
Ίδε ο Άνθρωπος
Οι Αδέσποτοι
Όνειρο IV
Όνειρο ΙΙ
Θαρρώ, και να με συμπαθάτε
Εταιρισμός
Παρακοιμώμενος
Το δώρο
Εις μνήμην απόντων ποιητών
Ονειροκάθαρση
Βίτσι Ι
Συμβασιλεύουσα Πόλις
Ποίηση ΙΙΙ
Των «πρωτοπόρων»
Θεά του Γράμμου
Κατανοήστε πρώτα 5
Ελεύθερη Πτώση
Αλατόμητον Όρος
Η μαγεία τού 9
Κατανοήστε πρώτα 6
Έλα στ’όνειρό μου
Κατανοήστε πρώτα 7
Για ένα «πρέπει»
Τρισδιάστατη διήγηση (χωρίς τελεία)
Αφι-ερωμένη ερωμένη
Έγινα
Χωρίς προοπτική
Αιτιοκρατία
Όνειρο ΙΙΙ
Χρόνος σφετεριστής
Ελευθερία – το τίμημα
Βιτσι ΙΙ
Άσκηση 9η- η νέα αποδημία
Tα παιδιά τού Ρήγα
Χαϊκού 17Β
Οι δρόμοι
Άρχοντας τών ρολογιών
Απογύμνωση
Πόλη - εις μνήμην Τσαρλς Μπουκόφσκι
Έρωτα Ιδέα
Του λόγου πολυμέσα - εις μνήμην Ντύλαν Τόμας
Τα νέα τείχη – εις μνήμην Κ.Π.Καβάφη
Ύψος
Η χαρὰ τής αυγής αναβάλλεται
Παρείσακτος
Συλλήβδην
Κατανοήστε πρώτα 4
Όνειρο V ( στη Σπηλιά τού Δράκου )
Οι ποιητές δεν πεθαίνουν
Πεφταστέρια ποιήματα
Ρανίδες ύδατος κι αίματος
Ασήμωσα την ψυχή μου
Εν τοις ελαχίστοις
Μνήμη Μνημονιάδος
Πιετά - εις μνήμην Μιχαήλ Αγγέλου
Εύξεινος Πόντος
Άσκηση 7η – Ονειρώδης πολέμαρχος
1 Εμείς οι αδέσποτοι
Του 21ου αιώνα 1
Φυσαλίδα
Πέντε Δεκέμβρη
Οσονούπω
Ίδε ο Άνθρωπος
Οι Αδέσποτοι
Όνειρο IV
Όνειρο ΙΙ
Θαρρώ, και να με συμπαθάτε
Εταιρισμός
Παρακοιμώμενος
Το δώρο
Εις μνήμην απόντων ποιητών
Ονειροκάθαρση
Βίτσι Ι
Συμβασιλεύουσα Πόλις
Ποίηση ΙΙΙ
Των «πρωτοπόρων»
Θεά του Γράμμου
Κατανοήστε πρώτα 5
Ελεύθερη Πτώση
Αλατόμητον Όρος
Η μαγεία τού 9
Κατανοήστε πρώτα 6
Έλα στ’όνειρό μου
Κατανοήστε πρώτα 7
Για ένα «πρέπει»
Τρισδιάστατη διήγηση (χωρίς τελεία)
Αφι-ερωμένη ερωμένη
Έγινα
Χωρίς προοπτική
Αιτιοκρατία
Όνειρο ΙΙΙ
Χρόνος σφετεριστής
Ελευθερία – το τίμημα
Βιτσι ΙΙ
Άσκηση 9η- η νέα αποδημία
Tα παιδιά τού Ρήγα
Χαϊκού 17Β
Οι δρόμοι
Άρχοντας τών ρολογιών